Jak daleko można się posunąć pragnąc dziecka?
Latem 1962 r. rodzina pochodząca z plemienia Mikmaków z Nowej Szkocji wyrusza do Maine, żeby zarobić na zbieraniu borówek. Jadą wszyscy: rodzice i piątka dzieciaków. Ale wracają do domu bez Ruthie, 4-latki, która pewnego dnia po prostu znika bez śladu.
Klasyczny thriller z motywem stalkowania, czyta się ekspresowo i ma zaskakujące zakończenie (i mam tu na myśli naprawdę samiutką końcówkę!).
Z moich notatek: Wstrząsająca. Długo jej nie zapomnę. Wojna na Bałkanach pokazana z perspektywy 10-letniej Any, która mieszka w Zagrzebiu z rodzicami i kilkunastomiesięczną siostrą. Zaciemnienia mieszkań, naloty, schrony, swąd spalonego ludzkiego mięsa. Ana relacjonuje rzeczywistości tak jak ją widzi, bez upiększeń i niedopowiedzeń. W pierwszej część „Dziecka” doświadczamy okrucieństw Dowiedz się więcej…
Z moich notatek: wspomnienia idealnie wpisujące się w trend rzucania wszystkiego i ucieczki w Bieszczady. Autofikcyjna powieść australijskiej pisarki rozgrywająca się na greckiej wyspie w 1956 r. Charmain kupuje dom i przeprowadza się na Hydrę razem z mężem, również pisarzem i dwójką (a w krótce już trójką) dzieci. Szukają spokojnego Dowiedz się więcej…
Z moich notatek: Spodziewałam się zupełnie czegoś innego, czuję, że dałam się nabrać nietrafionym reklamom. Po hucznych zapowiedziach oczekiwałam „trzymającego w napięciu thrillera psychologicznego” skręcającego w stronę ekologii. Tymczasem „Las”: to niespiesznie rozwijająca się opowieść o prawie własności do ziemi, prawie bogaczy do decydowania o wszystkim i wszystkich, i zderzeniu wielkich idei z życiem. Całość Dowiedz się więcej…
Z moich notatek: Powieść, w której rzeczywistość miesza się ze snem, a czytanie wymaga uwagi i skupienia. Han Kang opowiada historię ludobójstwa na wyspie Czedżu z perspektywy trzech kobiet: dwóch przyjaciółek i matki jednej z nich. To opowieść o przyjaźni, śmierci i próbach uporania się ze stratą, i o narodowej traumie, która głęboko Dowiedz się więcej…
Z moich notatek: intymna powieść o szukaniu swojej tożsamości, podobna stylem do klubowych „Pestek”. Ostatnio przeczytałam dwie książki o dorastaniu w latach 90-tych i wzbudziły we mnie skrajne uczucia, chociaż żadna nie jest bliska moim doświadczeniom. Przez debiut Kingi przepłynęłam, byłam poruszona i smutna. W krótkich rozdziałach poznałam bohaterkę dorastającą na wsi w Dowiedz się więcej…
Z moich notatek: Jestem zachwycona świeżym i zupełnie innym ujęciem dojrzałej kobiecości, rytmem i sposobem opowiadania historii – całość jest hipnotyzująca! Niestety rozczarowałam się końcówką. Opowieść o dojrzałej kobiecie, która mieszkając na gruzińskiej prowincji wybiera niezależność i bezdzietność. Nie ma łatwo, bo wiadomo co na prowincji (nie tylko gruzińskiej) gada się Dowiedz się więcej…
Z moich notatek: jestem zachwycona przedwojennym Zakopanem w tej historii! Tętni kolorami i imprezowym życiem! A przesłanie płynące z opowieści o zaszczutej przez media Hoffmanowej niestety wciąż jest bardzo aktualne. Zainspirowana tragiczną historią rodziny Kaszniców, która nigdy nie doczekała się wyjaśnienia “Sprawa Hoffmanowej” wciąga już od pierwszych stron. Mira Mey, była Dowiedz się więcej…
Z moich notatek: dla równowagi do przeczytania zaraz po klubowej „Grzybiarce”. Ciepła, rodzinna historia. Kocyk. Nierozłączne Marisol, Erica, Selena i Gracie dorastają razem w dużej, meksykańskiej rodzinie skupionej wokół prababki abuelity. Dzielą radości, smutki i sekrety przysięgając sobie dozgonną przyjaźń, ale – jak zawsze – zdarza się życie i gdy rodzice Dowiedz się więcej…
